Witamina K2 to potężny składnik odżywczy, i może być "brakującym ogniwem" w diecie, którego niedobór jest przyczyną wielu śmiertelnych chorób.
Witamina K2 formalnie odkryta została w 1929 roku przez duńskiego naukowca Henrika Dama, jako składnik niezbędny do krzepliwości krwi i została nazwana "Koagulationsvitamin" z tej nazwy wywodzi się skrót "K".
Wcześniej jednak zbieżność z obecnością witaminy K i dobrym zdrowiem zauważył legendarny dentysta Weston Price, który na początku XX wieku studiował stosunki między dietą, a chorobami w różnych populacjach. Odkrył on, że diety z niektórymi nieprzetworzonymi przemysłowo produktami miały wysoką zawartość niezidentyfikowanego składnika pokarmowego, który zdawał się zapewniać ochronę przed próchnicą zębów i niektórymi chorobami przewlekłymi. Nazwał ten tajemniczy składnik odżywczy "Activator X", który obecnie został uznany za witaminę K2.
Główną funkcją witaminy K jest modyfikacja białek, w taki sposób, aby umożliwić im zdolność do wiązania wapnia. Dzięki temu witamina K "włącza" właściwości wiążące wapń u białek.
Role witaminy K1 i K2 są zupełnie różne: witamina K1 jest wykorzystywana głównie w wątrobie do pobudzania białek wiążących wapń zaangażowanych w krzepnięcie krwi, a witamina K2 jest używana do aktywacji białek regulujących umieszczenie wapnia w miejsca, gdzie jest on potrzebny.
Witamina K2 a choroby sercowo-naczyniowe Witamina K2 zapobiega osadzaniu się wapnia w naczyniach krwionośnych, może wspomagać profilaktykę chorób sercowo-naczyniowych. Jak pokazują badania (np. Badanie Rotterdamskie), pacjenci którzy spożywają więcej witaminy K2, mają mniejsze ryzyko na rozwój zwapnienia tętnic i mniejsze prawdopodobieństwo zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Efekt ochronnego działania witaminy K2 na zdrowie układu sercowo-naczyniowego potwierdzili min. z Department of Epidemiology & Biostatistics, Erasmus Medical Center z Rotterdamu w Holandii, którzy w 2004 r. przeprowadzili badania na grupie 4807 osób. Wyniki ponad 10 lat obserwacji potwierdziły, że witaminy K2 z długim łańcuchem (od MK7 do MK9) odgrywają fundamentalną rolę w zapobieganiu nadmiernemu gromadzeniu się wapnia w tętnicach.
Paradoks wapniowy
Pacjenci cierpiący na osteoporozę posiadają szerokie blaszki wapnia w tętnicach, które zmniejszają przepływ krwi. Nadmiar wapnia w jednej części ciała (tętnice) i brak w innej (kości) - co może występować nawet mimo uzupełniania wapnia. Głównym tego powodem jest niedobór witaminy K2, co prowadzi do utraty wartości biologicznej funkcji białek MGP, które najlepiej powstrzymują wapnienie naczyń krwionośnych. Badania na zwierzętach wykazały, że zwapnieniu naczyń można nie tylko zapobiegać, ale i przywrócić naczynia krwionośne do normalnego stanu, zwiększając dzienne spożycie witaminy K2.
Witamina K2 a cukrzyca
Jak pisze doktor J. Zięba drugim po kościach rezerwuarem witaminy K2 jest trzustka, czyli organ produkujący insulinę i przez to zarządzający jej poziomem we krwi. Aktywowana przez witaminę K2 osteokalcyna ma wpływ na poprawę tolerancji glukozy i zwiększoną wrażliwość komórek na działanie insuliny. Witamina K2 pomaga więc insulinie w wykonaniu jej pracy. Im szybciej obniży się poziom cukru tym lepiej. Nasz organizm broni się przed nadmiarem insuliny, ponieważ sprzyja on wystąpieniu wielu chorób łącznie z otyłością czy nowotworem.
NOWOŚĆ
Witamina K2 a reumatoidalne zapalenie stawów
Podobnie jak niedobory witaminy K2 powodują nadmierne działanie osteoklastów usuwających stare komórki z kości, tak samo dzieje się w przypadku stawów. Jak wykazały badania kliniczne prowadzone przez 2 lata przez japońskich naukowców z Nippon Medical School, zastosowanie witaminy K2 wraz z innymi lekami przeciw osteoporozie zabezpiecza stawy przed ich degeneracją.
Witamina K2 a Alzheimer
Najwięcej witaminy K2 jest zakumulowane nie tylko w trzustce, ślinie czy kości mostka, ale także w mózgu. Niestety z wiekiem ilość witaminy K2 ulega zmniejszeniu. Jak dowodzą badania odpowiedni poziom witaminy K2 może zapobiec wystąpieniu choroby Alzheimera. Chorzy na Alzheimera mają zawsze bardzo niski poziom witaminy K2. Wykazano, że ma ona bardzo istotne znaczenie w sterowaniu zachowaniem wapnia w mózgu. Chorzy na Alzheimera mają w poważny sposób zaburzone procesy regulacyjne, którym podlega wapń w mózgu. Jak podaje Zięba niektórzy naukowcy uważają, że mózg osoby chorej na Alzheimera w pewnym zakresie przypomina organizm osoby chorej na cukrzycę, jako że jej mózg nie używa glukozy we właściwy sposób. Czasami nawet nazywają to cukrzycą typu 3. Podanie insuliny choremu w znacznym stopniu poprawia jego stan zdrowia, stąd też wnioskuje się, że zwiększenie wrażliwości komórek mózgu na działanie insuliny, poprzez zwiększenie poziomu witaminy K2, pomaga zapobiegać, opóźnić lub nawet doprowadzić do zaników symptomów Alzheimera. Ponadto w mózgu występuje substancja, która zabezpiecza jego komórki przed zniszczeniem, sprzyja ich zdrowemu rozwojowi i prawidłowemu funkcjonowaniu, które uzależnione jest od odpowiedniej ilości witaminy K2. cdn.
Źródło: Barbara Fołda "Harmonia", lipiec-sierpień 2015, str. 24-26,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz